En hoewel mijn hart omdraait bij het lezen van al dit vreselijks, kan en wil ik niets met de opdrachten van deze week.
Toen vorig jaar in Luik er zomaar mensen op de Kerstmarkt neergeschoten werden, had ik ook niet de behoefte om daar journalpages over te maken. Toen van de week 3 lieve kleine kindertjes van de TO groep door hun moeder werden vermoord had ik die behoefte niet en nu heb ik dat ook niet.
Ik voel niet de behoefte om in dit journal over mijn geliefden te schrijven omdat het een opdracht is. Ik zeg ontzettend vaak dat ik van ze hou en wat ze voor me betekenen en regelmatig schrijven we dat ook wel ergens op.
Een brief sturen aan de kinderen van deze wereld???
Een gratitude list, dat hadden we een paar weken geleden al en die van mij wisselt niet zo snel.
Prayer/Blessings
Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, maar als ik lees "may the clay dance to balance you" dan ben ik klaar met lezen.
Ik hoop met heel mijn hart dat de mensen die getroffen zijn door deze tragedie ergens steun in/bij kunnen vinden.
maar ik kan helemaal niets met het gebed wat we als een soort springplank voor een journalpage kunnen gebruiken.
Ik heb dus uiteindelijk alleen de plaatjes die bij deze week zaten uitgeknipt.
Eentje in de pocket gestopt met het onderwerp van deze week erop geschreven en de rest op een blad geplakt.
1 opmerking:
Je hebt precies dat gedaan wat voor mijn gevoel goed is. Elk woord is niet goed. En gevoel kun je niet verplicht plakken. En juist alleen die plaatjes zeggen het helemaal.
Een reactie posten